ชนะตนเองนั้นแหละดี

อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย

ชนะตนนั้นแหละดี

        ชนะอื่น หมื่นแสน แม้นร้อยครั้ง

  แต่ถ้ายัง แพ้กิเลส และเหตุผล

ไม่ยิ่งใหญ่ ไปกว่า ปัญญาชน

   ผู้ข่มจิต พิชิตตน เพียงหนเดียว

ในการใช้ชีวิตของคนเรา เป็นธรรมดาที่ต้องมี ชนะบ้าง แพ้บ้างสลับกันไป ตามแต่เหตุ และผลที่เกิดจากตัวเราเอง

สิ่งที่สำคัญที่คนเราพึงระวังดูก็คือ

" การชนะที่เราได้มานั้น เราชนะสิ่งๆนั้น ด้วยการแพ้กิเลสของตนเองรึไม่"

กิเลส อันประกอบไปด้วย ความโกรธ ความโลภ ความหลง...

คนเราที่ยังขาดสติ จะถูกกิเลศเป็นเรื่องชี้นำให้ทำตาม

บ่อยครั้งแค่ไหน ในสิ่งที่เราทำเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ..

เพียงเพราะความอยาก(กิเลสความโลภ)

เพียงเพราะโมโห (กิเลสความโกรธ)

เพียงเพราะหลงไหล(กิเลสความหลง)

หากเราทำทุกอย่างเพียงเพราะตามใจ ทิฐิตัวตนของเรา

ทำเพราะโกรธ ทำเพราะโลภ ทำเพราะหลง

การกระทำเหล่านั้นแม้นได้มาด้วยชัยชนะ แต่นั้นมิได้บอกเราเหรอว่า

สติความเป็นปกติในตัวเรา กำลังแพ้ให้กับกิเลสในตัวเราเอง..

แล้วการชนะแบบนี้ จะเป็นการชนะที่แท้จริงได้อย่างไร

เพราะ การชนะโดยเกิดจากกิเลส ย่อมได้มาเพียงความสะใจ โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบที่ตามมา...

เพราะแท้จริงแล้ว เมื่อทุกอย่างเกิดจากตัวเรา การชนะตัวเอง

ด้วยการใช้ชีวิตพร้อมสติอันสมบูรณ์ ย่อมจะนำมาซึ่งความสงบในใจเรา...