:: ชะตากรรมอันยอกย้อน ::

:: ชะตากรรมอันยอกย้อน ::

ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า












ชะตากรรมอันยอกย้อน
ทำให้คนปลิ้นปลอกหลอกลวง
เขาลวงได้แม้แต่หัวใจตัวเอง


เรายื่นมือออกไป
แต่มิได้แบ่งปัน
หากแต่เป็นการกอบโกยความโลภ
และความติดยึดในลาภ ยศ สรรเสริญ
เข้ามาสู่ชีวิต


เสียงตะโกนก้องลงมาจากเบื้องบน
ได้มอบถ้อยคำกระตุกคิดไว้ว่า

"อ้ายอีที่โง่เขลา
ชีวิตของพวกเจ้าดำเนินไปภายใต้เบื้องบาทของข้าฯ
ใยเจ้าจึงคิดว่าตนเองยิ่งใหญ่และสูงทัดเทียมฟ้า
อ้ายหน้าโง่ อีหน้าโง่
ชีวิตของพวกเจ้าตกอยู่เงื้อมเงาในความหวาดกลัว
เจ้ากลัวที่จะต้องสูญเสียทุกสิ่ง
ทั้งที่ความจริง
พวกเจ้าต้องสูญเสียทุกสิ่งนั้นอยู่แล้ว
พวกเจ้ากลัวการพลัดพรากจากสิ่งที่เจ้าคิดว่ามันเป็นของเจ้า
อ้ายหน้าโง่ อีหน้าโง่
ทุกสิ่งที่เจ้ามี
มันเป็นของเจ้าตั้งแต่เมื่อไรกัน"


แล้วชีวิตของพวกเรา
ก็ตกอยู่ภายใต้อุ้งหัตถ์แห่งความหวาดหวั่นอีกครั้ง


เราถูกเขย่าความคิดจนถึงราก
เราอยากสำรอกความกลัวออกมาทั้งทวารทั้งเก้า


ใช่ -- เรามักตั้งคำถามว่าเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่อสิ่งใดกัน

ทั้งๆที่เรารู้และเราไม่รู้


แต่เรายังคงปล่อยชีวิตให้เลื่อนไหลไปตามความไม่รู้นี้อย่างบอดใบ้
มันเป็นความหมายของชีวิตที่มืดมนอนธกาล
มันคือห้วงเวลาแห่งความเศร้าโศก
เมื่อคนมิอาจรู้ได้ว่า

ความตายที่อยู่เบื้องหน้านั้นงดงามเพียงใด .