บทความทั่วไป

:: IGNITE CHIANGMAI ในความทรงจำของผม ::

กะว่าก๋า

:: IGNITE CHIANGMAI ในความทรงจำของผม  ::





บันทึกความทรงจำ : กะว่าก๋า



ภาพโดย : พี่เบิร์ท แห่ง บล็อกถปรร



















:: ต้องเริ่มต้นที่การปฏิรูปตัวเราเอง ::







สวัสดีครับทุกท่าน




ผมคือ กะว่าก๋า
กะว่าก๋าคือใคร ?
กะว่าก๋าคือคนที่ทำบล็อกอยู่ในเว็บบล็อกแก๊งค์
กะว่าก๋าคือคนที่เขียนหนังสือการ์ตูนหมื่นตาธรรมะ

วันนี้ผมมีโอกาสได้มาพูดถึงเรื่องการเปลี่ยนแปลงประเทศไทย
แต่ผมจะชวนท่านไปเที่ยวอินเดียครับ

ก่อนอื่นผมอยากรบกวนให้ทุกท่านหลับตาลงสัก 10 วินาทีครับ...
(หลับตา)

ลืมตาได้แล้วครับ ....




ผมไปอินเดียเมื่อปลายปีที่แล้ว
ไปโดยไม่มีข้อมูลใดใดในหัว
ไม่มีความรู้อะไรเลยเกี่ยวกับอินเดีย
นอกจากเป็นโอกาสที่ได้ไปทำหน้าที่ช่างภาพให้กับคณะสงฆ์
ซึ่งเดินทางไปปฏิบัติธรรมยัง 4 สังเวชนียสถาน



ผมไปพบเจออะไรที่นี่หรือครับ ?
ผมไปเจอชีวิต
ชีวิตที่ทำให้ผมได้อึ้ง...ตัวชากับภาพที่เห็นตรงหน้า

คุณอาจเคยเห็นขอทานมาแล้วในชีวิต
แต่คุณไม่มีวันเห็นขอทานจำนวนมากมายมหาศาลเหมือนที่อินเดีย
คุณไม่มีทางเห็นสภาพร่างกายอันชวนสังเวชได้เท่ากับภาพเบื้องหน้า



แวบหนึ่งคุณอาจสงสัยว่าพวกเขาทำไมงอมืองอเท้า
และไม่ลุกขึ้นมาสู้ต่อชะตาชีวิต



ที่อินเดียคุณไม่มีสิทธิ์เลือกที่จะเป็น
ถ้าพ่อแม่คุณเป็นขอทาน
ลูกที่เกิดมาก็จะต้องเป็นขอทาน

ถ้าพ่อแม่เป็นจัณฑาลซึ่งเป็นชนชั้นวรรณะที่ต่ำที่สุด
คุณค่าของจัณฑาลนั้นต่ำกว่าสัตว์เลี้ยง
ลูกที่เกิดมาก็จะต้องเป็นจัณฑาลตราบจนวันตาย



หลายคนในทริปนี้สงสาร
หลายคนแสดงทีท่ารังเกียจ


ผมรู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นภาพชีวิตตรงหน้า


ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่เกิดเป็นคนไทย...



ถ้าคุณทุกข์ ท้อและหมดหวัง
ผมอยากให้คุณลองมองดูขอทานเหล่านี้
มองดูแล้วคิด
คิดว่าตอนนี้คุณมีมากเกิน
และคุณมีสิ่งต่างๆในชีวิตมากพอแล้วหรือยัง




แรกเริ่มเดิมทีตอนที่ผมทำบล็อกใหม่ๆ
มีคนถามผมว่า “คุณทำบล็อกไปทำไม ?”
ผมตอบเขาไปว่า “ผมอยากเปลี่ยนแปลงโลก”
ฟังดูอหังการนะครับ

แต่ผมอยากบอกว่า....
ทางที่ผมเชื่อมั่นว่าจะเปลี่ยนแปลงโลกได้
นั่นก็คือ เราต้องเริ่มต้นที่ความคิดของตัวเราเอง


จะตั้งคณะกรรมการปฏิรูปสังคมอีกกี่ชุด
จะแก้รัฐธรรมนูญอีกกี่ร้อยฉบับ
จะเปลี่ยนกฎหมาย เปลี่ยนรัฐบาล เปลี่ยนผู้อำนาจสักกี่ครั้ง
ก็ไม่มีความหมาย
ตราบใดที่เราไม่ยอมเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อตัวเราเอง



ถ้าใจเรายังเต็มไปด้วยความเห็นผิดคิดต่าง
ถ้าเราไม่รู้จักให้อภัย ถ้าเราเรียกร้องแต่สิทธิ์
แต่ไม่เคยเรียกร้องความถูกต้อง
เราจะเป็นเพียงผู้มีอำนาจที่ฉลาดแต่แกมโกง
เราจะเป็นประชาชนที่เห็นแก่ตัว อ่อนแอ และฉกฉวย
เราจะตัดสินคนอื่นด้วยแว่นตาที่มีสีเดียว
คือสีที่เราคิดว่ามันเป็นสีที่เราเห็นด้วยเท่านั้น



เราบอกว่าเรารู้จักตัวเอง
แต่เราแค่รู้ แต่ไม่เคยรู้สึก
เรารู้สึก แต่ไม่เคยรู้ลึกไปในความคิดที่แท้จริงของตัวเอง



วันนี้เราเรียกร้องการปฏิรูปมากมายเพื่อเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้ดีงาม
ทั้งด้านสังคม สื่อสารมวลชน การเมือง และการศึกษา
แต่ไม่มีสักคนที่ลุกขึ้นมาพูดว่า

ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราต้องปฏิรูปตัวเอง ?



ขอบคุณครับ










































:: หมายเหตุ ::




- ผมยังรอคลิปจากทีมงานอยู่ครับ
ได้มาเมื่อไหร่จะนำมาลงให้ฟังกันในบล็อกอีกครั้ง
เนื้อหาในบทร่างกับวันพูดจริงไม่เหมือนกันซะทีเดียวครับ
มีพูดผิดหนึ่งคำคือ “บล็อกแกร๊งค์” ครับ 555555


-ขอบคุณพี่เบิร์ทเป็นอย่างสูงครับ ที่ช่วยถ่ายภาพให้จนถึงช่วงที่ผมพูดจบเลย
ภาพของพี่คมชัดและสวยมาก ผมรู้สึกหล่อมากครับ 5555

-ขอบคุณน้องดอย และพี่เปิ้ลด้วยนะครับที่ไปให้กำลังใจกันถึงที่งาน

-ขอบคุณเพื่อนบล็อกทุกท่านที่เป็นกำลังใจ

-ขอบคุณทีมงาน IGNITE ทุกคนด้วยครับที่จัดงานดีดีแบบนี้ขึ้นที่เชียงใหม่

 

 

กล่องความคิดเห็น

การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่