:: รู้ทันทุกความทุกข์ ::

:: รู้ทันทุกความทุกข์ ::



ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า

มองดูแก้วน้ำในมือ
เมื่อเทน้ำลงพื้น
น้ำที่หกลงพื้น....
เรายังทำอะไรกับมันได้อีกไหม ?


ความทุกข์ในอดีต
สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ
ไม่ต่างอะไรกับน้ำที่หกรดพื้นไปแล้ว


เราทำอะไรกับมันไม่ได้นอกจากเสียใจ
เสียใจแล้วทำอะไรได้อีก...
หากทำได้แค่จมอยู่กับความผิดบาปในใจ
ได้แต่ตอกย้ำความผิดของตัวเองไปเรื่อยๆ
เหมือนเส้นทางลอดอุโมงค์อันมืดมิด
ชีวิตยังจะมีค่าความหมายใดให้ค้นหาหรือพัฒนาตนเอง


ถามว่าน้ำที่อยู่ในแก้ว
ใครเป็นคนเทลงพื้น
ตัวเราใช่ไหม...ในเมื่อแก้วน้ำอยู่ในมือเรา

อะไรทำให้เราทุกข์ ?
“ความคิด” ของตัวเรานั่นเองที่เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์
“ความคิด”เป็นเหมือนแก้วน้ำ
มือที่จับแก้วน้ำ คือ “กรรม” หรือ “การกระทำ”

ไม่อยากทุกข์...ต้องถือแก้วน้ำให้ดี
อย่าให้น้ำหกลงมาที่พื้นด้วยความผิดพลาดขาดสติ

ไม่อยากทุกข์ ไม่ใช่ไปห้ามสมองให้หยุดคิด
สมองมีหน้าที่คิด มันต้องคิดของมันเช่นนั้น
หากแต่ถ้าเรา “รู้ทัน” ความคิด
รู้ทันการเกิดขึ้นของความรู้สึกต่างๆ
เราจะไม่ตกเป็นทาสของความคิดความรู้สึกของตัวเอง
นี่ต่างหากคือหนทางแห่งการพ้นทุกข์


ต่อให้ต้องเทน้ำลงพื้น
ก็ขอให้เป็นการเทน้ำลงพื้นอย่างรู้ตัว มีสติ
และเข้าใจเหตุผลว่าคนเราสามารถทำผิดพลาดได้
แต่เมื่อผิดพลาดไปแล้ว ต้องรู้จักยอมรับปรับตน
ไม่กลับไปทำความผิดเดิมซ้ำๆ ต้องกล้าให้อภัยตัวเอง
ให้โอกาสตัวเองได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้งโดยตั้งใจให้มากขึ้น
เพื่อจะได้ไม่ต้องกลับไปทำสิ่งที่ผิดพลาดอีกครั้ง


“การรู้ทัน” ความคิด ความรู้สึก
ต้องฝึกให้มาพร้อมกับ “การรู้ตัว”
ความรู้ตัวทั่วพร้อมมาจากสติ
สติที่เราสามารถฝึกเองได้ด้วยตัวเอง


ฝึกให้รู้ทันสิ่งที่ทำ
รู้ทันอารมณ์ที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง

ทำอะไรอยู่ก็ให้รู้ว่าทำ
โกรธก็รู้ว่าโกรธ ดีใจก็รู้ว่าดีใจ
แต่อย่าไปติดยึดกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น
เพราะไม่ว่าจะเป็นความคิดใด
อารมณ์ใดที่เกิดขึ้นกับเรา

มันมาแล้วมันก็ไป

ไม่มีความคิดใด ไม่มีอารมณ์
ไม่มีความรู้สึกใดที่เกิดขึ้นกับเรา
แล้วจะคงทนไปเนิ่นนาน


คนที่ดีใจ สุขใจ
ก็ใช่ว่าจะสุขไปได้ตลอด

คนที่ทุกข์เพราะความเศร้าโศกสูญเสีย
ใช่ว่าจะต้องเศร้าแบบนี้ไปตลอดชีวิต


ตราบใดที่เราพาตัวเองให้ยืนอยู่เหนือสุขและทุกข์
ที่ไม่คงทนของชีวิตนี้ได้
เราจะไม่ถูกครอบงำโดยอารมณ์ต่างๆเหล่านี้

แต่เราจะมองมันอย่างรู้ทัน

มีความสุขอย่างรู้ทัน
มีความทุกข์อย่างรู้ตัว

และจะไม่มีความกลัวใดใด
ที่จะมาทำร้ายทำลายชีวิตตัวเราได้อีกเลย.