:: “ความเงียบ” คือ ภาษาอันศักดิ์สิทธิ์ ::

:: “ความเงียบ” คือ ภาษาอันศักดิ์สิทธิ์ ::




ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า





















ท่ามกลางซากผุพังแห่งอารยธรรม
และเสียงกึกก้องคำรามอันอึกทึก
ท่ามกลางความเร้นลับดำมืดที่ปิดสายตาของผู้คน

ฉันเดินอยู่ท่ามกลางเสียงโหวกเหวกเหล่านั้น
ฉันยืนอยู่ท่ามกลางเสียงก่นด่าอันหยาบคายเหล่านั้น

แต่คล้ายวินาทีนั้น
ทุกสิ่งกลับมีแต่ความเงียบงัน...

ใช่...ความเงียบ คือ ภาษาอันศักดิ์สิทธิ์
คือความเย็นเยียบท่ามกลางเปลวไฟไหม้ร้อน



“เสียงเงียบงัน
อันดังกึกก้อง
จักรวาลอยู่ที่ไหนกัน ?”


ฉันเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆกับคำถามนี้


และมีเพียงความเงียบงันเท่านั้น
ที่ส่งเสียงคำรามตอบกลับมา.